دیدین بعضی وقتا یه آهنگو که قبلا بارها شنیدین یهو دوباره میشنوین و این دفعه حس میکنین فرق داشته با دفعه های قبل.انگار با تمام وجود حس شاعرش،حس خوانندشو درک میکنین.من امروز قلبم از شدت زیبایی این آهنگ رو به درد آورده.اونجا که همایون شجریان میخونه:
تو آرزوی بلندی و دست من کوتاه
مدام پیش نگاهی
مدام پیش نگاه.
میتونم دراز بکشم رو به آسمون این آهنگو پلی کنم.و با هر کلمه ای که میخونه تو رو یادم بیارم و از شدت علاقه م بهت، با صدای همایون همونجا بمیرم.
درباره این سایت